عکاسی از شهر سوخته

نور از تاریکی‌اش خبر ندارد
آب از تشنگی خویش
و انسان از زخم‌هایش
 
من زخم تو بودم
جیوه‌ی روحت شدم
به آینه‌گی رساندمت
 
حالا که می‌بینی‌ام
نمی‌خواهی‌ام
و انعکاس جهان از جان ما محو می‌شود